पुटमेतत् सुपुष्टितम्
७२ सर्गः]
487
रामादीनां ततश्चक्रे राजा गोदानमङ्गलम्
परो धर्म इति । कन्याप्रदानधर्म इत्यर्थः । अहं भवतोः शिष्योऽस्मि । दशरथश्च सुतरामिति शेषः ॥ १५ ॥
यदेवमतः—इमानीत्यादि । मन दशरथस्य च यानि आसनमुख्यानि–सिंहासनानि तानि युवां आसेतां-व्यत्ययात्परस्मैपदे शनि प्रार्थनायां लिङि प्रथमपुरुषद्विवचनं–अधितिष्ठतामिति यावत् । राज्यत्रयमपि युष्मदीयमित्यर्थः । ननु कथं दशरथ सिंहासनं त्वया शक्यदानमित्यत्राह–यथेत्यादि । इयं मिथिला यथा दशरथस्य यथेष्टविनियोगार्हा, ऐक्यात्, एवमयोध्यापुरी च मम यथेष्टविनियोगार्हा । यदेवमतो युष्माकं [६]त्रिसिंहासनप्रभुत्वे तु नास्ति सन्देहः । अतो यथार्हं–यथोचितं प्रभुत्वकर्म अर्हथ, पूजार्थे बहुवचनम् ॥ १६ ॥
तथा ब्रुवति वैदेहे जनके रघुनन्दनः ।
राजा दशरथो हृष्टः प्रत्युवाच महीपतिम् ॥ १७ ॥
हृष्ट इति । एवमैक्यवादेनेति शेषः ॥ १७ ॥
