पुटमेतत् सुपुष्टितम्
६६ सर्गः]
453
अब्रवीज्जनकस्तेभ्यः तदा शैवधनुःकथाम्
[१]दक्षयज्ञवधे पूर्वं धनुरायम्य वीर्यवान् ।
रुद्रस्तु त्रिदशान् रोषात् सलीलमिदमब्रवीत् ॥ ९ ॥
तर्हि कैस्तथा दत्त इत्यतः-दक्षेत्यादि । दक्षयज्ञवध इति निमित्तसप्तमी । आयम्येति नमनसज्जीकरणपूर्वकमाकृष्येत्यर्थः । सलीलमिति । अनेन वधविषयाप्रयासो द्योत्यते ॥ ९ ॥
यस्माद्भागार्थिनो भागान्नाकल्पयत मे सुराः !
वराङ्गानि महार्हाणि धनुषा [२]शातयामि वः ॥ १० ॥
भागार्थिन इति । स्विष्टकृदादियज्ञभागार्थिन इत्यर्थः।[३]वराङ्ग-शिरः ॥ १० ॥
ततो विमनसः सर्वे देवा वै मुनिपुङ्गव !
[४]प्रसादयन्त देवेशं, तेषां प्रीतोऽभवद्भवः॥ ११ ॥
प्रीतियुक्तः स सर्वेषां ददौ तेषां महात्मनाम् ॥
विमनसः-दीनाः । भवः-रुद्रः । ददाविति । संहारगृहीतधनुरिति शेषः ॥ ११ ॥
धनुषां रत्नं धनूरत्नं । पूर्वके इति । देवरात इत्यर्थः ॥ १२ ॥
