पुटमेतत् सुपुष्टितम्
६१ सर्गः]
423
तस्मिन् कालेऽम्बरीषस्य जहे यशपशुं वृषा
अद्याऽऽहृत इति । इदानीमस्माभिरिति शेषः । दुर्नयात्-तन्मूलपापवशात् तावकरक्षिणां प्रमादाच्च ॥ ७ ॥
[१]प्रायश्चित्तं महद्ध्येतत्, नरं वा पुरुषर्षभ !
आनयस्व पशुं शीघ्रं यावत्कर्म प्रवर्तते ॥ ८ ॥
नरं वा आनयस्वेति । पशुप्रतिनिधित्वेनेति शेषः । इदं महत्प्रायश्चित्तं पशुनाश इति शेषः । अश्वमेधकर्मणः, पशुविसर्जनानन्तरं कालान्तरभावित्वात् यावत्कर्मकालः प्रवर्तेत, ततः पूर्वं नरं पशुं आनयस्वेत्यर्थः ॥ ८ ॥
उपाध्यायवचः श्रुत्वा स राजा पुरुषर्षभ !
अन्वियेष महाबुद्धिः पशुं गोभिः सहस्रशः ॥ ९ ॥
सहस्रशो गोभिः-अनेकाभिः निष्क्रयभूताभिरिति शेषः ॥ ९ ॥
'सपुत्रेत्यत्र' स इति पदं । नामशब्दः प्रसिद्धौ । 'प्रपातस्तु तटो भृगुः' । तुन्दं-अभ्यन्तरप्रदेशः । किञ्चित्पर्वतप्रपाताभ्यन्तरप्रदेश इत्यर्थः ॥ ११ ॥
- ↑ एतत्-पशुनाशरूपं महत् प्रायश्चित्तं-महतः प्रायश्चित्तस्य कारणम् । प्रक्रान्तं कर्म यावत् प्रवर्तते-प्रवर्तिष्यते तावत्-ततः प्रागेव नष्टं पशुमन्विष्यानय;तत्प्रतिनिधित्वेन क्रीत्वा नरं वा पशुमानयेत्यर्थः-नि. । 'वा' कारेण पशुं वाऽन्विष्यानयस्वेति लभ्यते-गो.
- ↑ तात-ङ.च.
- ↑ मृगुतुङ्गं-पर्वतशृङ्गविशेषः-ति.
- ↑ पुत्रं, तुङ्गे-ङ,
