अचिन्तयच्च सा देवी गङ्गा परमदुर्धरा ।
विशाम्यहं हि पातालं स्रोतसा गृह्य शङ्करम् ॥ ५ ॥
ननु महद्रूपं वेगं दुस्सहं च किमर्थमकरोदित्यतः—अचिन्तयदित्यादि ॥ ५ ॥
तस्यावलेपनं ज्ञात्वा क्रुद्धस्तु भगवान् हरः ।
तिरोभावयितुं बुद्धिं चक्रे त्रिनयनस्तदा ॥ ६ ॥
तस्यावलेपनमिति । छान्दसस्सन्धिः । अवलेपनं स्वस्यापि स्रोतसाऽभिभवनचिन्तारूपं गर्वम् । तिरोभावयितुं-तिरोहितां-अभिभूतां कर्तुम् ॥ ६ ॥
सा तस्मिन् पतिता पुण्या पुण्ये रुद्रस्य मूर्धनि ।
हिमवत्प्रतिमे राम ! जटामण्डलगह्वरे ॥ ७ ॥
जटामण्डलेन गह्वरे-दुष्प्रवेशनिर्गमे ॥ ७ ॥
सा कथंचिन्महीं गन्तुं नाशक्रोद्यत्नमास्थिता ।
नैव निर्गमनं लेभे जटामण्डलमोहिता ॥ ८ ॥
यत्नमास्थिताऽपि महीं गन्तुं नाशक्नोत् । अन्ततः निर्गमनं- जटामण्डलाद्बहिर्निर्गमनमपि न लभे ॥ ८ ॥
तत्रैवा[१]बभ्रमद्देवी संवत्सरगणान् बहून् ।
तामपश्यन् पुनस्तत्र तपः परममास्थितः ॥ ९ ॥
तर्हि किं कृतवतीत्यत्रोच्यते-तत्रैवेत्यादि । अबभ्रमदिति ।भ्रान्ताऽभूत् । सन्वदित्वाभावः छान्दसः । अथ जटया तिरोहितां
- ↑ बभ्रमत्-ङ.
