अहं वः कामये सर्वा भार्या मम भविष्यथ ।
मानुषस्त्यज्यतां भावो दीर्घमायुरवाप्स्यथ ॥ १६ ॥
वायोर्वशीकरणार्थवादः-मानुषस्त्यज्यतामित्यादि । यदा भविष्यथ-तदा मानुष इति योज्यम् ॥ १६ ॥
चलं हि यौवनं नित्यं मानुषेषु विशेषतः ।
अक्षयं यौवनं प्राप्ता अमर्यश्च भविष्यथ ॥ १७ ॥
तस्य तद्वचनं श्रुत्वा वायोरक्लिष्टकर्मणः ।
अपहास्य ततो वाक्यं कन्याशतमथाब्रवीत् ॥ १८ ॥
वायोर्वाक्यमपहास्येति । 'तत्करोति' इति ण्यन्ताल्ल्यप् , अपहासं कृत्वा ॥ १८ ॥
अन्तश्चरसि भूतानां सर्वेषां त्वं सुरोत्तम !
प्रभावज्ञाः स्म ते सर्वाः किमस्मानवमन्यसे ॥ १९ ॥
सर्वाः वयं ते प्रभावज्ञाः स्म, स्येत्यव्ययमिति प्रागेवोक्तम् । त्वं चास्मत्प्रभावज्ञः–किमस्मानवमन्यसे ॥ १९ ॥
कुशनाभसुताः सर्वाः समर्थास्त्वां सुरोत्तम !
स्थानाच्च्यावयितुं देवं, रक्षामस्तु तपो वयम् ॥ २० ॥
को भवतीनां प्रभाव इत्यत-कुशेत्यादि । यस्माद्राजर्षेः कुशनाभस्य सर्वा वयं सुताः, अतः त्वां देवमपि स्थानात्-वायुपदात्-च्यावयितुं समर्था एव । अपि च सर्वा वयं तु तपः-अक्षतयोनित्व-रूपकन्याधर्मं रक्षामः ॥ २० ॥
