पुटमेतत् सुपुष्टितम्
262
[बालकाण्डः
यज्ञसंरक्षणम्
मारीचश्च सुबाहुश्च तयोरनुचराश्च ये ।
आगम्य भीमसङ्काशा रुधिरौघमवासृजन् ॥ १२ ॥
कौ तौ ? किं तद्विचित्रकार्यमित्यतः—मारीच इत्यादि ॥ १२ ॥
[१]सा तेन रुधिरौघेण वेदिर्जज्वाल मण्डिता ।
सहसाऽभिद्रुतो रामः तानपश्यत् ततो दिवि ॥ १३ ॥
रुधिरौघेण मण्डितेति । अभ्याश इति शेष: । अभिद्रुतः-अभित-श्शालां प्रधावन् तत्रादृष्ट्वा ततो दिवि तानपश्यत् ॥ १३ ॥
अनु-पश्चात् । मानवास्त्रसमाधूतान् करोमि, पश्ये, इति योजना ॥ १५ ॥
- ↑ एतदनन्तरं-दृष्ट्वा वेदिं तथाभूतां सानुजः क्रोधसंयुतः । इदमधिकं-ङ.
- ↑ एतदनन्तरं-असम्भ्रान्तस्त्वरन् किञ्चित् सज्यं कृत्वा महद्धनुः । इत्याधिकं-ङ.
- ↑ एतदनन्तरं-करिष्यामि न सन्देहो नोत्सहे हन्तुमीदृशान् । इत्युक्त्वा वचनं रामश्चापे सन्धाय वीर्यवान् ॥ एवं वदन्तं तं दृष्ट्वा धनुःप्रवरपाणिनम् । बालोऽयमिति विशाय तमनादृत्य दुर्मती ॥
विश्वामित्रस्य तां वेदिं सत्वरावभ्यधावताम् ॥ तानुदीक्ष्य त्वरन् रामः चापमायम्य वीर्यवान् । इत्यधिकं कुत्रचित्-ङ. एतच्छ्लोकत्रयस्थाने कुत्रचित् एव दृश्यते एवं ब्रुवाणं मारीचो बालकं हेममालिनम् । तस्यानुजं च हेमाभं शूरं तूच्छ्रितधन्विनम् ॥ राघवौ श्यामहेमाभौ तावपश्यत्तदा दिवि । दृष्ट्वा तेजस्विनौ तौ च अवधूतश्च तेजसा ॥ अवज्ञाय स तौ विप्रान् प्रधर्षयितुमारभत् । तमापतन्तं रामस्तु प्रहसन् लीलया युतः-ङ.
