राघवयोः स्वस्त्यस्तु जयश्चास्त्विति, जयं, जयविषयकाशिषं च अभ्यभाषत । प्रायुङ्क्तेति यावत् ॥ १४ ॥
उद्धून्वाना रजो घोरं ताटका राघवावुभौ ।
रजोमेघेन महता मुहूर्तं सा व्यमोहयत् ॥ १५ ॥
रजोमेघेन-[१]तत्प्रादुर्भावनेन रज उद्धन्वानेति योजना ॥ १५ ॥
ततो [२]मायां समास्थाय शिलावर्षेण राघवौ ।
अवाकिरत् सुमहता ततश्चक्रोध राघवः ॥ १६ ॥
ततो मायां समास्थायेति । अन्तर्धानं गत्वेति यावत् । ततश्चुक्रोधेति । शिलावर्षस्य स्वेषामतिपीडा करत्वात् स्त्रीप्रयुक्तदाक्षिण्यं विसृज्य भगवान् क्रोधं प्राप्त इत्यर्थः ॥ १६ ॥
शिलावर्षं महत्तस्याः शरवर्षेण राघवः ।
[३]प्रतिहत्योपधावन्त्याः करौ चिच्छेद पत्रिभिः ॥ १७ ॥
प्रतिहत्य । ल्यप् स्थानिवत्वेन कित्वात् स्वतः पित्वाद्वा अनुनासिकलोपः-निवार्य, अनन्तरं तत्करौ चिच्छेदेति । शिलावर्षादेस्तन्मूलत्वात् ॥ १७ ॥
ततश्च्छिन्नभुजां श्रान्तां अभ्याशे परिगर्जतीम् ।
सौमित्रिरकरोत् क्रोधात् हृतकर्णाग्रनासिकाम् ॥ १८ ॥
अभ्याशे-समीपे ॥ १८ ॥
