तस्मात् सुस्राव सरसः साऽयोध्यामुपगूहते ।
सरःप्रवृत्ता सरयूः पुण्या ब्रह्मसरश्च्युता ॥ ९ ॥
सा-ब्रह्मसरःप्रवृत्तसृतिरिति यावत् । तस्यास्सरःप्रवृत्तत्वात् सरयूरिति नाम । सरसो यौति-प्रवर्तते इति सरयूः । पूरुषादिवत् दीर्घः ॥ ९ ॥
तस्यायमतुलः शब्दो जाह्नवीमभि वर्तते ।
वारिसंक्षोभजो राम ! प्रणामं नियतः कुरु ॥ १० ॥
तस्यायमिति सन्धिश्च्छान्दसः । अभि-अभिगताया इति यावत् । यदेवमतः–वारिसङ्क्षोभजः ॥ १० ॥
ताभ्यां तु तावुभौ कृत्वा प्रणाममतिधार्मिकौ ।
तीरं दक्षिणमासाद्य जग्मतुर्लघुविक्रमौ ॥ ११ ॥
ताभ्यां-गङ्गासरयूभ्यां ॥ ११ ॥
स वनं घोरसङ्काशं दृष्ट्वा नृपवरात्मजः ।
अविग्रहतमैक्ष्वाकः पप्रच्छ मुनिपुङ्गवम् ॥ १२ ॥
सङ्काशत इति सङ्काशः, घोरसङ्काशं धोररूपमिति । अविप्रहतं [१]अप्रहतं, खिलमिति यावत् [२]। सार्थगमागमाभावात् ॥ १२ ॥
अहो वनमिदं दुर्गं झिल्लिकागणनादितम् ।
भैरवैः श्वापदैः पूर्णं शकुन्तैर्दारुणारखैः ॥ १३ ॥
