स्वपुत्रं राजशार्दूल! रामं सत्यपराक्रमम् ।
काकपक्षधरं शूरं ज्येष्टं मे दातुमर्हसि ॥ ८ ॥
किं तत इत्यतः-स्वपुत्रमित्यादि । काकपक्षधरं-बालानां शिखा काकपक्षः ॥ ८ ॥
शक्तो ह्येष मया गुप्तो दिव्येन स्वेन तेजसा ।
राक्षसा ये विकर्तारस्तेषामपि विनाशने ॥ ९ ॥
किमेतेन पितृमातृपरिपालनीयेन बालेनेत्यतः-शक्त इत्यादि । मयेति । पितृस्थानीयेनेति शेषः । दिव्येन स्वेन तेजसा तु ये राक्षसा विकर्तारः-विघ्नकर्तारः तेषां विनाशनेऽपि शक्तः । अतो नाप्रयोजनतैतन्नयनस्य ॥ ९ ॥
श्रेयश्चास्मै प्रदास्यामि बहुरूपं न संशयः ।
त्रयाणामपि लोकानां येन ख्यातिं गमिष्यति ॥ १० ॥
बहुरूपमिति । ऐहिकामुष्मिकबहुविषयत्वेन बहुविधत्वम्। त्रयाणामिति। त्रिष्वपीति यावत् । येनेति । मत्प्रवृत्तश्रेयसेति यावत् ॥ १० ॥
न च तौ राममासाद्य शक्तौ स्थातुं कथञ्चन ।
न च तौ राघवादन्यो हन्तुमुत्सहते पुमान् ॥ ११ ॥ ॥
आसाद्येति। तत्पुरतो युद्ध इति शेषः ॥ ११ ॥
वीर्योत्सिक्तौ हि तौ पापौ कालपाशवशं गतौ ।
रामस्य राजशार्दूल ! न पर्याप्तौ महात्मनः ॥ १२ ॥
कुतो रामादन्यो हन्तुं नोत्सहत इत्यतः-वीर्येत्यादि । रामो वा कथं हन्यादित्यतः-कालेत्यादि । रामस्य-वीर्यायेति शेषः ॥ १२ ॥
