माधवयोगिनां देशः
अयं च माधवयोगी दाक्षिणात्यः द्राविड इत्यवगम्यते । तथा हि मङ्गलश्लोके-
'कालहस्तीशमेकाम्रनाथं वेदगिरीश्वरम् ।
स्वमनःप्राणदेहान्तस्थितांस्त्रीन् ब्रह्मणो भजे ॥'
इति कालहस्तिनाथं, काञ्चयां विद्यमानं एकाम्रनाथं, तिरुक्कलु कुन्रम् (xxxxxxxxxx) इति प्रसिद्धक्षेत्रे विद्यमानं वेदगिरीश्वरं च स्तौत्ययम् । इदं च क्षेत्रत्रयं मद्रास् नगरप्रान्त एव वर्तते । अतोऽयं तत्प्रान्तीय एव स्यात् ।
किञ्च व्याख्यायां मध्ये मध्ये वृक्षाद्यसाधारणनाम्नां द्राविडभाषया विवरणं दृश्यते [१] सर्वास्वपि मातृकासु दर्शनात् नेदं लेखकानामेवेति संशेतुं शक्यम् । द्राविडपदस्य परित्यागे 'सारसः (288 फुटे) इत्यादिव्याख्येयपदग्रहणमेव व्यर्थमापद्येत; पर्याय-संस्कृतपदादर्शनात् ।
किञ्च 'पिपासा' इत्यस्मिन्नर्थे 'दाह' पदं प्रयुङ्क्तेऽयम्[२] । पिपासाया दाहशब्देन व्यवहारः द्राविडभाषायामेव दृश्यते ।
अपि च 'विवाहः' इत्यस्मिन्नर्थे 'कल्याण' पदं प्रयुङ्क्तेऽयम् । [३]अयमपि व्यवहारः द्राविडभाषायामेव ।
किं बहुना ! अयोध्याकाण्डे सप्ततितमसर्गे 'रथान् मण्डलचक्रान्' इति श्लोके-मण्डलाकारतया रथप्रवर्तनसाधनं चक्रं-मण्डलचक्रम्-चतुर्दिक्चक्रमध्यस्थं; यथाऽस्माभिः काञ्चयादावनु-भूयते' इति व्याकुर्वन्तो माधवयोगिनः काञ्चीप्रान्तीया इति सुस्पष्टमवगच्छामः ।
