विश्रुतस्त्रिषु लोकेषु वदान्यस्सत्यसङ्गरः ॥ २० ॥
स तत्र पुरुषव्याघ्रश्शशास पृथिवीमिमाम् ।
अत एव हेतोः–विश्रुत इत्यादि । तत्र-अयोध्यायाम् ॥ २० ॥
नाध्यगच्छद्विशिष्टं वा तुल्यं वा शत्रुमात्मनः ॥ २१ ॥
मित्रवान्नतसामन्तः प्रतापहतकण्टकः ।
स शशास जगद्राजा [१]दिवि देवपतिर्यथा ॥ २२ ॥
मित्रवान् । नताः सामन्ताः यस्मै स तथा । कण्टकाः-शत्रव-श्चोराश्च । यथेति-दिवमिति शेषः ॥ २१ ॥
तैर्मन्त्रिभिर्मन्त्रहिते नियुक्तैः
वृतोऽनुरक्तः कुशलैस्समर्थैः ।
स पार्थिवो दीप्तिमवाप युक्तः
तेजोमयैर्गोभिरिवोदितोऽर्कः ॥ २३ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे बालकाण्डे सप्तमः सर्गः
मन्त्र इति । मन्त्रो विचारः, तत्साध्यं हितं तथा । कुशलैः-मन्त्रप्रयोगकुशलैः । समर्थैः- मन्त्रतत्त्ववेदनसमर्थैः, तेजोमयैः-स्वार्थिको मयट् । गोभिः-किरणैः युक्तः उदितः-प्राप्तोदयोऽर्क इवेति योजना ॥ २२ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां बालकाण्डे सप्तमः सर्गः
- ↑ दिवं-ङ,
