पुटमेतत् सुपुष्टितम्
६ सर्गः]
51
अलंचक्रुरयोध्यां ते नानालङ्कारवस्तुभिः
वाग्यतः सह वैदेह्या भूत्वा नियतमानसः ।
[१]श्रीमत्यायतने विष्णोः शिश्ये नरवरात्मजः ॥ ४ ॥
आशास्य-संप्रार्थ्य । विष्णोरायतन इति । निजभवनवर्तिनीति शेषः ॥ ४ ॥
एकयामावशिष्टायां रात्र्यां प्रतिविबुध्य सः ।
अलंकारविधिं कृत्स्नं कारयामास वेश्मनः ॥ ५ ॥
तत्र शृण्वन् सुखा वाचः सूतमागधवन्दिनाम् ।
पूर्वां सन्ध्यामुपासीनो जजाप यतमानसः ॥ ६ ॥
सूताः-पौराणिकाः । मागधाः-वंशावलिकीर्तकाः । वन्दिनः-स्तुतिपाठकाः ॥ ६ ॥
तुष्टाव प्रणतश्चैव शिरसा मधुसूदनम् ।
[२]विमलक्षौमसंवीतो वाचयामास च द्विजान् ॥ ७ ॥
वाचयामासेति-पुण्याहामति शेषः ॥ ७ ॥
तेषां पुण्याहघोषोऽथ गम्भीरमधुरस्तदा ।
अयोध्यां पूरयामास तूर्यघोषानुनादितः ॥ ८ ॥
तूर्यघोषानुनादितः-सञ्जातानुनादः ॥ ८ ॥
[३]कृतोपवासं तु तदा वैदेह्या सह राघवम् ।
अयोध्यानिलयः श्रुत्वा सर्वः प्रमुदितो जनः ॥ ९ ॥
