अम्ब! पित्रा नियुक्तोऽस्मि प्रजापालनकर्मणि ।
भविता श्वोऽभिषेकोऽयं यथा मे शासनं पितुः ॥ ३५ ॥
सीतयाऽप्युपवस्तव्या रजनीयं मया सह ।
एवमृत्विगुपाध्यायैः सह मामुक्तवान् पिता ॥ ३६ ॥
एवमिति कथम् ? इत्यतः-सीतयेत्यादि । न केवलं पितुरेवायं नियोगः, अपि तु सर्वनियोक्तृनियोग इत्याह-एवमृत्विगित्यादि ॥ ३६ ॥
यानि यान्यत्र योग्यानि श्वोभाविन्यभिषेचने ।
तानि मे मङ्गलान्यद्य वैदेह्याश्चैव कारय ॥ ३७ ॥
मङ्गलानि-[१]मङ्गलार्हगन्धमाल्याम्बराभरणादीनि ॥ ३७ ॥
एतच्छ्रुत्वा तु कौसल्या चिरकालाभिकांक्षितम् ।
हर्षबाष्प[२]कलं वाक्यं इदं राममभाषत ॥ ३८ ॥
हर्षजो बाष्पः,तेन कलं-अव्यक्तमधुरम् ॥ ३८ ॥
वत्स ! राम ! चिरं जीव हतास्ते परिपन्थिनः ।
ज्ञातीन् मे त्वं श्रिया युक्तः सुमित्रायाश्च नन्दय ॥ ३९ ॥
हता इति । सन्त्विति शेषः । मे-मम सुमित्रायाश्च ज्ञातीन्-बन्धून् अभिनन्दय ॥ ३९ ॥
