तं [१]देव देवोपममात्मजं ते
सर्वस्य लोकस्य हिते निविष्टम् ।
हिताय नः क्षिप्रमुदारजुष्टं
मुदाऽभिषेक्तुं वरद ! त्वमर्हसि ॥ ५५ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे द्वितीयः सर्गः
तं, देवेति राज्ञः सम्बुद्धिः । उदारजुष्टं-प्रशस्तगुणैरुपाश्रितं, उदारैर्महद्भिश्च परिगृहीतम् । मर्म (५५) मानः सर्गः ॥ ५५ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकाय अयोध्याकाण्डे द्वितीयः सर्गः
तृतीयः सर्गः
[दशरथेन रामानुशासनम् ]
तेषामञ्जलिपद्मानि प्रगृहीतानि सर्वशः ।
प्रतिगृह्याब्रवीद्राजा तेभ्यः प्रियहितं वचः ॥ १ ॥
एवं निश्चिताभिषेकस्य सम्भारसम्भरणप्रवृत्तिः-तेषामित्यादि । अञ्जलिरूपाणि पद्मानि तथा । प्रगृहीतानीति-प्रकर्षेण शिरसि बद्धानि इत्यर्थः । वीक्षणवचनप्रत्यञ्जलिभिर्यथायोगमञ्जलीनां प्रतिग्रहः इति ॥
[२]अहोऽस्मि परमप्रीतः प्रभावश्चातुलो मम ।
यन्मे ज्येष्ठं प्रियं पुत्रं यौवराज्यस्थमिच्छथ ॥ २ ॥
