एकैकं पादपं गुल्मं लतां वा पुष्पशालिनीम् ।
अदृष्ट[१]पूर्वां पश्यन्ती रामं पप्रच्छ सावला ॥ २९ ॥
पप्रच्छेति । कोऽसौ, किन्नाम-इत्येवमात्मनोति शेषः ॥ २९ ॥
सीतावचनेन संरब्धः-भावे निष्ठा-संरंभः त्वरा यस्य स तथा । लक्ष्मणोऽप्यानयामासेति योजना ॥ ३० ॥
विचित्रवालुकजलां हंससारसनादिताम् ।
रेमे जनकराजस्य सुता प्रेक्ष्य तदा नदीम् ॥ ३१ ॥
नदीं-यमुनाम् ॥ ३१ ॥
क्रोशमात्रं ततो गत्वा भ्रातरौ रामलक्ष्मणौ
बहून् मेध्यान् मृगान् हत्वा चेरतुर्यमुनावने ॥ ३२ ॥
चेरतुः-चरगतिमक्षणयोः-अभ्यवहृतवन्ताविति यावत् ॥ ३२ ॥
विहृत्य ते बर्हिणपूगनादिते
शुभे वने वानरवारणायुते ।
समं नदीवप्रमुपेत्य सम्मतं
निवासमाजग्मुरदीनदर्शनाः ॥ ३३ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे पञ्चपञ्चाशः सर्गः
समं-अनिम्नोन्नतम् । वप्रं-तीरम् । गर्ग (३३) मानः सर्गः ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां अयोध्याकाण्डे पञ्चपञ्चाशः सर्गः
