पुटमेतत् सुपुष्टितम्
496
[अयोध्याकाण्डः
रामसन्तापः
अहमेको गमिष्यामि सीतया सह दण्डकान् ।
अनाथाया हि नाथस्त्वं कौसल्याया भविष्यसि ॥ १७ ॥
नाथ इति । रक्षक इति यावत् ॥ १७ ॥
क्षुद्रकर्मेति । 'डाबुभाभ्यां...' इति डाप् । किमन्याय्यमाचरेदित्यतः परिदद्यादित्यादि । गरं-विषम् । ते-तव मातरं मम मातरं चोद्दिश्येति शेषः ॥ १८ ॥
कस्मिंश्चित् जात्यन्तरे-जन्मान्तरे स्त्रियः-मातरः पुत्रैः तत्तत्पुत्रै-र्वियोजिता नूनम् । मम जनन्येत्याकर्षः। तदप्येतदिति । पापमिति यावत् ॥ १९ ॥
मया हि चिरपुष्टेन दुःखसंवर्धितेन च ।
विप्रायुज्यत कौसल्या फलकाले धिगस्तु माम् ॥ २० ॥
फलकाले-सुखानुभवार्हकाले ॥ २० ॥
मा स्म सीमन्तिनी काचित् जनयेत् पुत्रमीदृशम् ।
सौमित्रे ! योऽहमम्बाया दद्मि शोकमनन्तकम् ॥ २१ ॥
ईदृशमिति । कीदृशमित्यतः-सौमित्रे इत्यादि ॥ २१ ॥
