अथोवाच महातेजाः रामो गुहमिदं वचः ।
[१]कृतकामोऽसि भवता शीघ्रमारोप्यतामिति ॥ १० ॥
[२] आरोग्यतामिति । वयमिति शेषः ॥ १० ॥
ततः कलापान् सन्नह्य खड्गौ वध्वा च धन्विनौ ।
[३]जग्मतुर्येन तौ गङ्गां सीतया सह राघवौ ॥ ११ ॥
तत इति । एवं तस्यारोपणनियोगानन्तरम् । जग्मतुर्येन वै गङ्गामिति । येनावतारेण लोका गङ्गां तरन्ति, तेन तर्तुं तत्स्थनौसमीपं[४]खड्गादिकलापनिक्षेपणाय जग्मतुरित्यर्थः ॥ ११ ॥
राममेवं तु धर्मज्ञं उपगम्य विनीतवत् ।
किमहं करवाणीति सूतः प्राञ्जलिरब्रवीत् ॥ १२ ॥
ततोऽब्रवीद्दाशरथिः सुमन्त्रं
स्पृशन् करेणोत्तमदक्षिणेन ।
सुमन्त्र ! शीघ्रं पुनरेव याहि
राज्ञः सकाशे भव चाप्रमत्तः ॥ १३ ॥
उत्तमश्चासौ दक्षिणश्च तथा ; स्पर्शादिव्यापारे स एव किलोत्तमः,'सन्महत्...' इत्यादिना समासः ॥ १३ ॥
निवर्तस्वेत्युवाचैनं एतावद्धि कृतं मम ।
[५]रथं विहाय पद्भ्यां तु गमिष्यामो महावनम् ॥ १४ ॥
