पृष्ठम्:श्रीमद्वाल्मीकिरामायणम् (अमृतकतकव्याख्यायुतम्) (द्वितीयः भागः – अयोध्याकाण्डः-१).pdf/४९३

452

[अयोध्याकाण्डः

जानपदाक्रोशः

 विलप्य दीना रुरुदुर्विचेतसः
  ^[१][२]सुतैर्हि तासामधिको हि सोऽभवत् ॥ ३६ ॥

 स विलापस्तासां सुतैः-सुतवियोगहेतुकैरप्यधिकोऽभूत् ॥ ३६ ॥

 प्रशान्तगीतोत्सवनृत्तवादना
  विभ्रष्टहर्षा पिहितापणोदया ।
 ^[३]तदा ह्ययोध्या नगरी बभूव सा
  महार्णवः ^[४]संक्षपितोदको यथा ॥ ३७ ॥

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे अष्टचत्वारिंशः सर्गः

---

 छाग(३७) मानः सर्गः ॥ ३७ ॥

इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायामयोध्याकाण्डे अष्टचत्वारिंशः सर्गः

---

एकोनपश्चाशः सर्गः

[जानपदाक्रोशः]

 रामोऽपि रात्रिशेषेण तेनैव महदन्तरम् ।
 जगाम पुरुषव्याघ्रः पितुराज्ञामनुस्मरन् ॥ १ ॥

 एवं पौरव्यापारमुपवर्ण्य यथाप्राप्तरामवनप्रयाणदर्शनम् । रामोऽपीत्यादि । तेनैव रात्रिशेषेणेति । यद्रात्रिशेषे द्विजाः सुप्ताः अति-संहिताः, तद्रात्रिशेषेणैवेत्यर्थः । महत् अन्तरं- ^[५]अवकाशं जगाम-अतिवाहितवानिति यावत् ॥ १ ॥

---

1. सुतैः-सुतेभ्यः सः-रामः अधिकः-प्रियतरः
2. सुताद्धि-ङ.
3. तथा-ङ.
4. संक्षपितोदकः-संशोषि तोदकः
5. महद्दूरमित्यर्थः ।