[१] मयि-मत्समीपे । जातगर्धिनीं-जातो मत्पुनदर्शने गर्धः-अभिलाषः यस्याऽस्तीति सा तथा । न्यस्य-त्यक्त्वा। माया (१५) मानः सर्गः ॥ १५ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां अयोध्याकाण्डे अष्टात्रिंशस्सर्गः
एकोनचत्वारिंशस्सर्गः
[वनगमनाऽऽपृच्छा]
रामस्य तु वचः श्रुत्वा मुनिवेषधरं च तम् ।
समीक्षय सह भार्याभिः राजा [२]विगतचेतनः ॥ १ ॥
अथानुमतसभ्रातृ मार्यवन गमनस्य रामस्य यावत्स्वजनपदं रथेन राज्ञा प्रस्थापनम्-रामस्येत्यादि ॥ १ ॥
नैनं दुःखेन संतप्तः प्रत्यवैक्षत राघवम् ।
न चैनमभिसंप्रेक्ष्य प्रत्यभाषत दुर्मनाः ॥ २ ॥
न प्रत्यवेक्षतेति । प्रत्यवेक्षितुं नाशक्नोत्तद्धोरमित्यर्थः ॥ २ ॥
स मुहूर्तमिवासंज्ञो दुःखितश्च महीपतिः ।
विललाप महाबाहू राममेवानुचिन्तयन् ॥ ३ ॥
मन्ये खलु मया पूर्वं विवत्सा बहवः कृताः ।
प्राणिनो हिंसिता वाऽपि [३]तस्मादिदमुपस्थितम् ॥ ४ ॥
विवत्सा इति । धेनव इति शेषः ॥ ४ ॥
