पुटमेतत् सुपुष्टितम्
374
[अयोध्याकाण्डः
वसिष्ठाक्रोशः
पुत्रगर्धिन्या-पुत्रराज्याभिलाषवत्या । यो रामं नानुव्रतः स लोकः-प्राणी दैवहतां त्वां विना न विद्येत-न संभवेत् ॥ ३२ ॥
द्रक्ष्यस्यद्यैव, कैकेयि ! पशुव्यालमृगद्विजान् ।
गच्छतस्सह रामेण [३]पादपांश्च तदुन्मुखान् ॥ ३३ ॥
किमिह प्रमाणमित्यत्र प्रत्यक्षमेवेत्युच्यते - द्रक्ष्यस्यद्यैवेत्यादि । पादपांश्च तदुन्मुखान्, किमु मनुष्यानिति शेषः ॥ ३३ ॥
अथोत्तमान्याभरणानि, देवि !
देहि स्नुषायै व्यपनीय चीरम् ।
[४]न चीरमस्याः प्रविधीयतेति
न्यवारयत्तद्वसनं वसिष्ठः ॥ ३४ ॥
एवं सर्वज्ञत्वाद्भगवान् वसिष्ठः भाव्यर्थजातमनुगृह्य प्रकृतानुष्ठेय-मुपदिशति-अथोत्तमानीत्यादि । यथोचितानि उत्तमानि च तथा ॥
एकस्य रामस्य वने निवासः
त्वया वृतः, केकयराजपुत्रि !
विभूषितेयं प्रतिकर्मनित्या
वसत्वरण्ये सह राघवेण ॥ ३५ ॥
