पुटमेतत् सुपुष्टितम्
३६ सर्गः]
365
सिद्धार्थेनापि सा प्रोक्ता न तत्याज स्वनिश्चयम्
तं यानं शीघ्रमारोप्य सभार्यं सपरिच्छदम् ।
यावज्जीवं विवास्योऽयमिति तानन्वशात् पिता ॥ २४ ॥
अन्वशात्-अनुशिष्टवान् ॥ २४ ॥
गिरिदुर्गाण्यलोकयन्-गिरिदुर्गाणि परिभ्रममाणः कन्दादिकमलोकयन् सर्वा दिशश्च कन्दाद्यर्थमनुचरन् अतिष्ठत्-यावज्जीवं पितुराज्ञया निजापराधात् ॥ २५ ॥
रामः किमकरोत्पापं येनैवमुपरुध्यते ॥ २६ ॥
प्रकृते कुत एतत्प्रसङ्ग इत्याह-रामः किमित्यादि ॥ २६ ॥
- ↑ फालं-कन्दमूलादिखननसाधनं, पिटकं-तद्धारणपात्रम्-गो.
- ↑ दुर्गाण्यलोलयत्, दुर्गाणि लोकयन्-ङ.
- ↑ दिशस्सर्वा-ङ.च.
- ↑ स यथा-ङ. च.
- ↑ दोषपद-मुच्चरितुमप्यसहमान आह–अगुणमिति ॥ उत्तरत्र तु कैकेयीदृष्ट्या दोषपदप्रयोगः । यथा
असमञ्ज निरयहेतुपापकर्मकृत्, न तथा रामः पापकृत् इत्याशयः । तादृशपापाभावेऽपि अल्पं वा यदि पापं स्यादित्याशङ्कायामाह-शशाङ्कस्येत्यादि । इमं पादं
पूर्वेणैवान्वीय-शशाङ्कस्येति व्यतिरेक दृष्टान्तः । (इति केचित्-सत्य.) "शशाङ्कस्य द्वितीयाचन्द्रस्य' इति च केचिद्व्याचख्युः-शि. कतकव्याख्यानमेव स्वरसम् ॥ - ↑ तदा-ङ.
- ↑ विवास्यताम्-ङ.
