यदेवमतः-स राघवो राज्यं पातु, त्वं च विगतज्वरा भव । राघवात्-रामादन्यः इह पुरे वसन् भवेद्यदि तदा ते न हि क्षमः-न युक्तः ॥ ३२ ॥
रामे हि यौवराज्यस्थे राजा दशरथो वनम् ।
प्रवेक्ष्यति महेष्वासः पूर्ववृत्तमनुस्मरन् ॥ ३३ ॥
यदेवमतः-राम इत्यादि । पूर्ववृत्तमिति । पुत्रं राज्ये प्रतिष्ठाप्य वनं प्रतिष्ठमानानां पूर्वराजर्षीणां वृत्तमनुस्मरन्नित्यर्थः ॥ ३३ ॥
इति सान्त्वैश्च तीक्ष्णैश्च कैकेयीं [१]राजसंसदि ।
सुमन्त्रः क्षोभयामास भूय एव कृताञ्जलिः ॥ ३४ ॥
नैव सा क्षुभ्यते देवी न च स्म परिदूयते ।
न चास्या मुखवर्णस्य विक्रिया लक्ष्यते तदा ॥ ३५ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे पञ्चत्रिंशः सर्गः
न परिदूयत इति । दूङ् खेदे । मार्ग (३५) मानः सर्गः ॥ ३५ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां अयोध्याकाण्डे पञ्चत्रिशस्सर्गः
षट्त्रिंशः सर्गः
[सिद्धार्थवचनम्]
