अथान्यापदेशेन राजानमनुक्रोशति-आम्रमित्यादि । परिहरेदिति । निम्बोपरोधमिति शेषः । एनं-निम्बम् । नैवास्येति । एवं निम्बस्य दोहलं कुर्वतोऽपि पुरुषस्य प्रीतये न मधुरो भवेत्-मधुररसो भवेत् । अतो वृथा श्रमोऽयं कैकेय्यनुवर्तन राज्ञ इत्याशयः ॥ १४ ॥
एवं कोपवचनान्युक्त्वा मर्मवचनमप्याह-आभिजात्यमित्यादि । ते मातुराभिजात्यं-प्रशस्त मातापितृजन्मोचितव्यवहारवत्त्वरूपं यथा, तथैव ते आभिजात्यमपीति । कारणानुसारेण हि कार्यम् । तदेव दर्शयति–न हीत्यादि । निम्बात् क्षौद्रं न स्रवेदिति वचो लोके निगदितं-लोकप्रसिद्धमेव किलेत्यर्थः ॥ १५ ॥
तव मातुरसद्ग्राहं विद्म पूर्वं यथाश्रुतम् ।
ननु का मे मातुराभिजात्यक्षतिरित्यत्राह-तवेत्यादि । असद्ग्राहं-घोरपापकर्माभिनिवेशम् । पूर्वं यथा-येन प्रकारेण श्रुतं तथा तत् संप्रति विद्मः, 'विदो लटो वा' इति मादेशः ॥
पितुस्ते वरदः [६]कश्चित् ददौ वरमनुत्तमम् ॥ १६ ॥
सर्वभूतरुतं तस्मात् संजज्ञे वसुधाधिपः ।
तेन तिर्यग्गतानां च भूतानां विदितं वचः ॥ १७ ॥
