पुटमेतत् सुपुष्टितम्
३५ सर्गः]
353
ततः सुमन्त्रः कैकेयीं गार्हयामास दुःखितः
यस्यास्तव पतिस्त्यक्तो राजा दशरथः स्वयम् ।
भर्ता सर्वस्य जगतः स्थावरस्य चरस्य च ॥ ५ ॥
न ह्यकार्यतमं किञ्चित्तव देवीह विद्यते ।
यस्यास्तवेति । यया त्वयेत्यर्थः । अतिशयेन कर्तुमशक्य अकार्यतमम् । इह-संसारे ॥ ५ ॥
पतिघ्नीं त्वामहं मन्ये कुलघ्नीमपि चान्ततः ॥ ६ ॥
यन्महेन्द्रमिवाजय्यं दुष्प्रकम्प्यमिवाचलम् ।
महोदधिमिवाक्षोभ्यं सन्तापयसि कर्मभिः ॥ ७ ॥
अन्ततः-सर्वान्ते-त्वत्कृत्य साध्यफलविचार इत्यर्थः । मचलमिव दुष्प्रकम्प्यं सन्तापयसि । राजानमिति शेषः ॥ ७ ॥
यथावय इति । वयःक्रममनतिक्रम्येति यावत् । लोपयितुमिच्छसीति । अनादिप्रवृत्तधर्मन्यायमिति शेषः ॥ ९ ॥
राजा भवतु ते पुत्रो भरतश्शास्तु मेदिनीम् ।
वयं तत्र गमिष्यामो यत्र रामो गमिष्यति ॥ १० ॥
