सोऽभिदुद्राव वेगेन रामं दृष्ट्वा विशांपति;
तमप्राप्यैव दुःखार्तः पपात भुवि मूर्छितः ॥ १७ ॥
तमप्राप्पैवेति । आलिलिङ्गिषितपुत्रमसंप्राप्य मध्येमार्गं दुःखमूर्छितः पपात ॥ १७ ॥
तं रामोऽभ्यपतत् क्षिप्रं लक्ष्मणश्च महायशाः ।
विसंज्ञमिव दुःखेन सशोकं नृपतिं तदा ॥ १८ ॥
तं पतितं नृपतिं रामःक्षिप्रमभ्यपतत्-अभ्यागतवान् । विसंज्ञमिथ-विसंज्ञमेव ॥ १८ ॥
[१]स्त्रीसहस्रनिनादश्च संजज्ञे राजवेश्मनि ।
हा हा रामेति सहसा भूषणध्वनिमिश्रितः ॥ १९ ॥
भूषणध्वनिमिश्रित इति । उरश्शिरस्ताडनादिप्रचलत्प्रभ्रश्यद्भूषणध्वनिभिर्मिश्रितस्तथा ॥ १९ ॥
तं परिष्वज्य बाहुभ्यां तावुभौ रामलक्ष्मणौ ।
पर्यङ्के सीतया सार्धं[२]रुदन्तः समवेशयन् ॥ २० ॥
सीतया सार्धं तं बाहुभ्यां परिष्वज्य पर्यङ्के समावेशयन् ॥ २० ॥
अथ रामो मुहूर्तेन लब्धसंज्ञं महीपतिम् ।
उवाच प्राञ्जलिर्भूत्वा शोकार्णवपरिप्लुतम् ॥ २१ ॥
