तं परिष्वज्य धर्मात्मा आ तस्मात्सरयूतटात् ॥ ३९ ॥
आनयामास ता गोपैः [१]त्रिजटायाश्रमं प्रति ।
आ तस्मात्सरयूतटात्, आङ् मर्यादा । अथवा ब्राह्मणस्तृप्तो भवत्वि[२]त्यभिविधावित्येवास्तु । ताः-गाः आनयामास । [३]तास्त्रिजटाश्रमं प्रति नाययामासेति च शेषः ॥ ३९ ॥
उवाच च ततो रामस्तं गार्ग्यमभि[४] सान्त्वयन् ॥ ४० ॥
मन्युर्न खलु कर्तव्यः परिहासो ह्ययं मम ॥ ४१ ॥
परिहासो ह्ययमिति । दण्डपरिक्षेपवचनरूपोऽयं विनोदार्थ एवेत्यर्थः ॥ ४१ ॥
इदं हि तेजस्तव यद्दुरत्ययं
तदेव जिज्ञासितुमिच्छता मया ।
इमं भवानर्थमभि प्रचोदितः
वृणीष्व किश्चेदपरं [५]व्यवस्यसि ॥ ४२ ॥
अयमितीदंशब्दार्थमुक्तरूपं भगवान् दर्शयति इदं हीत्यादि । सेजः-अतिदूरपरिक्षेपणशक्तिं, वृद्धस्यापि सत इत्यर्थः, अर्थमभि-अर्थमुद्दिश्य इदं-विक्षेपणं प्रवोदितोऽमि अपरमपि-गोभ्योऽन्यमपि चरितुं व्यवस्वसि चेद्वृणीष्व ॥ ४२ ॥
