अयं लोकः अज्ञानात्-उक्तरीत्या दुर्निरूपत्वत्स्वरूपापरिज्ञानाद्धेतोर्यत् वक्ष्यति-वदति तध्द्यनृतं बत ! किं वदतीत्यतः- तेज इति । रामे परं-सर्वोत्तरं स्वं तेजः परिगृह्य तपति सति दिवाकरे तेजो-नास्तीव-नास्त्येव । दिवाकरतेजः रामतेजस्सदृशं न भवतीति यद्वदति तदनृतमित्यर्थः ॥ ४ ॥
[१]किं हि कृत्वा विषण्णस्त्वं कुतो वा भयमस्ति ते ।
यत्परित्यक्तुकामस्त्वं मामनन्यपरायणाम् ॥ ५ ॥
किं हि कृत्वेति । मनसि किं विचार्येत्यर्थः ॥ ५ ॥
द्युमत्सेनसुतं [२]वीर ! सत्यवन्तमनुव्रताम् ।
सावित्रीमिव मां विद्धि त्वमात्मवशवर्तिनीम् ॥ ६ ॥
द्युमत्सेन इति कश्चित् ; तस्य सुतं सत्यवान्नामकमनुव्रतां सावित्रीं-तस्य पत्नीमिव मां विद्धि । अयमर्थस्सावित्र्युपाख्यानेऽग्रे स्पष्टीभविष्यति ॥ ६ ॥
न त्वहं [३]मनसाऽप्यन्यं द्रष्टाऽस्मि त्वदृतेऽनघ !
त्वया, राघव ! गच्छेयं यथाऽन्या कुलपांसिनी ॥ ७ ॥
न त्वित्यादि ! यथा कुलपांसिनी अन्यं पश्यति एवमहं त्वदृतेऽन्यं न द्रष्टाऽस्मि, लुट् । अतः ते तन्निमित्तमीत्यभावात्त्वया सह गच्छयेम् ॥ ७ ॥
