पुटमेतत् सुपुष्टितम्
२९ सर्गः]
301
त्वया युक्ता न लक्ष्येऽहं दुःखानि विविधान्यपि
सः वनवासस्यादेशः ब्राह्मणोक्तः मया प्राप्तव्यः किल । ललाटलिपेरशक्यपरिमार्जनत्वादित्याशयः । सा-तथाऽऽदेशवत्यहं । तत्र-तस्मादेव हेतोस्त्वया सह यास्यामि । नान्यथा ॥ १० ॥
कृतादेशा भविष्यामि गमिष्यामि सह त्वया ।
कालश्चायं समुत्पन्नः सत्यवाग्भवतु [३]द्विजः ॥ ११ ॥
एवं सति कृतादेशा-कृतब्राह्मणनियोगा भविष्यामि । अतस्त्वया सह गमिष्यामि । समुत्पन्न इति । वनवासस्येति शेषः ॥ ११ ॥
वनवासे हि जानामि दुःखानि बहुधा किल ।
प्राप्यन्ते नियतं, वीर ! पुरुषैरकृतात्मभिः ॥ १२ ॥
वनवासे हि बहुधा दुःखानि किल सन्तीति जानाम्येव । अथापि तद्दुःखमकृतात्मभिः-अजितेन्द्रियैर्विषयलोलुपैरेव प्राप्यते । न त्वादृङ्मादृग्जनेनेत्यर्थः ॥ १२ ॥
- ↑ आदेशः–देवादेशः विध्वपरपर्यायः ब्राह्मणमुखाच्छ्रतः
- ↑ भर्त्राहं-ङ.
- ↑ एकवचनेन तेषामेकमस्यं सूच्यते
- ↑ ननु लक्षणज्ञानां भ्रमो भवेत्, तत्राह-भिक्षिण्याः-तापस्याः । सपो-युक्तत्वेन तस्याः भ्रमो न संभवतीति भावः-ति. साधुवृत्तायां भिक्षिण्या इति पश्चमी ।
- ↑ श्शमवृत्ताया-ङ. च.
- ↑ अत्र 'इइ' इति पदमुत्तरश्लोकान्वयि-ति. इह मातुः एतज्जन्मनि जनन्या इत्यर्थः-सत्य. अथवा पितृगृहे लक्षणिभ्यः श्रुतम् । इह-पतिगृहे मातुः-कदाचिदागताया मातुः, अथवा कोसस्यैव माता, तस्या अग्रतः भिक्षिण्या श्रुतमित्यर्थः ॥
