पुटमेतत् सुपुष्टितम्
298
[अयोध्याकाण्डः
वनवासदुःखप्रतिबोधनम्
[१]क्रोधलोभौ विमोक्तव्यो कर्तव्या तपसे मतिः ।
न भेतव्यं च भेतव्ये नित्यं दुःखमतो वनम् ॥ २४ ॥
भेतव्ये-भेतव्यविषये । प्रागुक्तसर्पादिपदार्थविषय इत्यर्थः ॥ २४ ॥
तदलं ते वनं गत्वा क्षमं न हि वनं तव ।
विमृशन्निह पश्यामि बहुदोषमतो वनम् ॥ २५ ॥
वनं मत्वाऽलमिति । 'अलं खल्वोः' इति प्रतिषेधार्थालमुपपदे क्त्वा । वनं न गन्तव्यमित्यर्थः ॥ २५ ॥
वनं तु नेतुं न कृता मतिर्यदा
बभूव रामेण तदा महात्मना ।
न तस्य सीता वचनं चकार तत्
ततोऽब्रवीद्राममिदं सुदुःखिता ॥ २६ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे अष्टाविंशः सर्गः
तद्वचनं न चकार । वनाननुगमननियोगं नाङ्गीचकार, तत एव हेतोरिदमब्रवीत् । तरु (२६) मानः सर्गः ॥ २६ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां अयोध्याकाण्डे अष्टाविंशस्सर्गः
- ↑ क्रौधमोहौ-ङ.
