पुटमेतत् सुपुष्टितम्
२८ सर्गः]
297
कथं सहेत दुःखानि वने सीतेत्यमन्यत
[१]अतीव वातास्तिमिरं बुभुक्षा चास्ति नित्यशः ।
भयानि च महान्त्यत्र ततो दुःखतरं वनम् ॥ १८ ॥
तिमिरमिति । रात्रिष्विति शेषः ॥ १८ ॥
सरीसृपाश्च बहवो बहुरूपाश्च, भामिनि !
चरन्ति पथि ते दर्षात्ततो दुःखतरं वनम् ॥ १९ ॥
नदीनिलयना[२]स्सर्पा नदीकुटिलगामिनः ।
तिष्ठन्त्यावृत्त्य पन्थानं ततो दुःखतरं वनम् ॥ २० ॥
नदीवत्कुटिलगामिनस्तथा ॥ २० ॥
पतङ्गा वृश्चिकाः कीटा दंशाश्च मशकैस्सह ।
बाधन्ते नित्यं, अबले । सर्वं दुःखमतो वनम् ॥ २१ ॥
पतङ्गाः-शलभाः ॥ २१ ॥
द्रुमाः कण्टकिनश्चैव कुशाः काशाश्च, भामिनि !
वने [३]व्याकुलशाखाग्राः तेन दुःखतरं वनम् ॥ २२ ॥
व्याकुलशाखाः व्याकुलाग्राश्च तथा । उभयं क्रमात् द्रुमकुशविशेषणम् ॥ २२ ॥
कायक्लेशाश्च बहवो भयानि विविधानि च ।
अरण्यवासे वसतो दुःखमेव सदा वनम् ॥ २३ ॥
