अत्यङ्कुशमिवोद्दामं गजं मदबलोद्धतम् ॥ २० ॥
प्रधावितमहं दैवं पौरुषेण निवर्तये ।
अत्यङ्कुशं-अतिक्रमिताङ्कुशव्यापारं उद्दामं-[१]उत्कृष्टदामबन्धं, अत एव प्रधावितं-दुर्निवारस्वच्छन्दगमनं गजमिव दैवमपि पौरुषेण पुरुषगतज्ञानबलादिसामर्थ्येन निवर्तये-निरोधयामि ॥ २० ॥
लोकपालास्समस्ता ये नाद्य रामाभिषेचनम् ॥ २१ ॥
न च कृत्स्नास्त्रयो लोका विहन्युः किंपुनः पिता ।
दैवनिवर्तनं स्वपौरुषस्येषत्करमित्याह-लोकेत्यादि ॥ २१ ॥
यैर्विवासस्तवारण्ये मिथो, राजन् ! समर्थितः ॥ २२ ॥
अरण्ये ते विवत्स्यन्ति चतुर्दशसमास्तथा ।
राजन्नित्यनेन स्वपौरुषेण राजत्वस्य सिद्धवत्कृत्यवादः ॥ २२ ॥
अहं तदाशां छेत्स्यामि पितुस्तस्याश्च, या तव ॥ २३ ॥
अभिषेकविघातेन पुत्रराज्याय वर्तते ।
पुत्रराज्याय-पुत्रराज्यप्रापणार्थम् ॥ २३ ॥
[२]त्वद्बलेन विरुद्धाय न स्याद्दैवबलं तथा ॥ २४ ॥
प्रभविष्यति दुःखाय यथोग्रं पौरुषं मम ।
त्वद्बलेन-त्वत्पक्षभूतेन मया विरुद्धाय-कृतविरोधाय ममोग्रं पौरुषं यथा दुःखाय प्रभविष्यति, तथा तस्य दैवबलं तन्निराससमर्थं न स्यात् ॥ २४ ॥
