तथात्वमेव प्रतिपाद्यते-कथं हीत्यादि । अशौण्डीरं-असमर्थं-अकिञ्चित्करमेव दैवमिति किञ्चिद्वस्तु प्रबलमिति यथा त्वं वदसि एवं शौण्डीरः-दैवमपि निराकर्तुं समर्थः त्वद्विधः क्षत्रियर्षभो यद्यसंभ्रान्तः स्यात्तदासौ कथमेतद्वक्तुमर्हति ? न कथमपि ॥ ६ ॥
किन्नाम कृपणं दैवमशक्तमभिशंससि ॥ ७ ॥
अतः कृपणं-असमर्थैकपरिग्राह्यं अतश्शोच्यं-दीनं पौरुषसन्निधौ मन्दबलं, अत एवाशक्तं-पौरुषमतिक्रम्य कार्यासमर्थप्राक्कृतवत्किं नामाभिशंससि-अभिष्टौषि ॥ ७ ॥
पापयोस्ते कथं नाम तयोश्शङ्का न विद्यते ।
एवं देवावलम्बनवादं प्रतिक्षिप्य धर्मदोषप्रसङ्गं परिहरति-पापयोरित्यादि । पापात्मनोस्तयोः-कैकेयीदशरथयोर्विषये ते कथं नाम शङ्का-पापात्मत्वशङ्का न विद्यते ॥
ननु कथं धर्मावलम्बनव्यवहारयोस्तयोः पापशङ्काप्रवृत्तिरित्यत्राह-सन्तीत्यादि । हे धर्मात्मन् लोके धर्मोपधासक्ताः-धर्मव्याजपराः बहिः, अन्तः प्रच्छन्नपापजनास्सन्तीत्येतन्न बुध्यसे किम् ? अस्ति लोके,
