प्रतिज्ञामनुपालयन्निति हेतौ शता। तव प्रियकामार्थं प्रतिज्ञानुपालनाद्धेतोश्च प्रचोदितकरणे किंपुनः-कुतः संकोचप्रसङ्ग इत्यर्थः ॥ ८ ॥
तदाश्वासय [१]ह्रीमन्तं किन्विदं यन्महीपतिः ।
वसुधासक्तनयनो मन्दमश्रूणि मुञ्चति ॥ ९ ॥
मद्विषयकनियोगसंकोचेन जगतीपतिर्वसुधासक्तनयनो मन्दमश्रूणि मुञ्चतीति यदिदं किंनु-किमर्थम् ? मा स्तु। ह्रीमन्तं लज्जाविष्टं त्वमाश्वासय ॥ ९ ॥
गच्छन्तु चैवानयितुं दूताः शीघ्रजवैर्हयैः ।
भरतं मातुलकुलादद्यैव नृपशासनात् ॥ १० ॥
कथमाश्वासयाम्यनिवृत्तस्वकार्येत्यत्राह-गच्छन्त्वित्यादि ॥१०॥
दण्डकारण्यमेषोऽहमितो गच्छामि सत्वरः ।
[२]अविचार्य पितुर्वाक्यं समा वस्तुं चतुर्दश ॥ ११ ॥
अविचार्येति । उपाधिचिन्तामकृत्वैवेत्यर्थः ॥ ११ ॥
सा हृष्टा तस्य तद्वाक्यं श्रुत्वा रामस्य कैकयी ।
प्रस्थानं श्रद्दधाना हि त्वरयामास राघवम् ॥ १२ ॥
प्रस्थानं-वनप्रस्थानम् ॥ १२ ॥
एवं भवतु यास्यन्ति दूताः शीघ्रजवैर्हयैः ।
भरतं मातुलकुलादुपावर्तयितुं नराः ॥ १३ ॥
