पुटमेतत् सुपुष्टितम्
168
[अयोध्याकाण्डः
रामाह्वानम्
काञ्चनप्रतिमाभिः एकाभिः-मुख्याभिः अग्रं-समग्रम् । [३]शारदाभ्रघनः व्याकृतचरः ॥ ३२ ॥
मणिभिर्वर[४]माल्यानां सुमहद्भिरलंकृतम्
मुक्तामणिभिराकीर्ण चन्दनागरुधूपितम् ॥ ३३ ॥
गन्धान्मनोज्ञान् विसृजद्दार्दुरं शिखरं यथा ।
वरमाल्यानां-स्वर्णपुष्पमाल्यानामन्तरालवर्तिभिः सुमहद्भिः- महादीप्तिमद्भिः मणिभिरलंकृतम् । दार्दुरं, दर्दुरो मलयसन्निकृष्टश्चन्दनगिरिः ॥ ३३ ॥
सारसैश्च मयूरैश्च विनदाद्भिर्विराजितम् ॥ ३४ ॥
सुकृतेहामृगाकीर्ण सूत्कीर्णं भक्तिभिस्तदा ।
सुकृतैः-सुष्ठुनिर्मितैः ईहामृगैः-वृकैः,"कोकस्त्वीहामृगो वृकः । भक्तयः-वर्धकिनां सूक्ष्मं चित्रशिल्पम् ॥ ३४ ॥
- ↑ एकं प्रधानं अग्र पुरोभागः यस्य-ति. एकाग्रं-निरन्तरं । यद्वा काञ्चन-प्रतिमाभिरेकानि मुख्यानि अग्राणि-शिखराणि यस्मिन्- गो.
- ↑ शरत्कालिकाकाशगत-मेघवदुन्नतं स्वच्छं च.
- ↑ पञ्चमस्य पञ्चमे श्लोके-अभ्रे विद्यमानो घनो मेघः ।शारदपदेनानन्तरं कर्मधारयः इति यावत्-इत्युक्तम् अधिकं तत्रैव द्रष्टव्यम्.
- ↑ माल्यैश्च-ङ.
- ↑ तिग्मतेजसा-अतिशयितशोभया । यद्वा प्रतिविम्बितसूर्यकिरणैः-ति.
- ↑ अतितेजसा सूर्यसदृशमपि चक्षुष आवर्जनेन चन्द्रसदृशं चेति भावः
