पुटमेतत् सुपुष्टितम्
142
[अयोध्याकाण्डः
दशरथविलापः
सुखानामुचितस्यैव दुःखैरनुचितस्य च ।
दुःखं नामानुपश्वेयं कथं रामस्य धीमतः ॥ ११ ॥
दुःखैरनुचितस्येति । षष्ठ्यर्थे तृतीया ॥ ११ ॥
यदि दुःखमकृत्वाऽद्य मम संक्रमणं भवेत् ।
[१]अदुःखार्हस्य रामस्य ततः सुखमवाप्नुयाम् ॥ १२ ॥
सर्वथा रामस्य दुःखाकरणमेव स्वहितमित्याह-यदीत्यादि । अदुःखार्हस्य रामस्य अद्य दुःखमकृत्वा इह सुखितस्य मम कालान्तरे स्वर्गस्य संक्रमणं भवेद्यदि तदा स्वर्गेऽपि सुखमाप्नुयाम् । तस्या वरं एतद्व्यतिरिक्ताकिञ्चिदर्थेन कृतार्थीकर्तव्यम् । अस्यादानेऽप्यशक्यार्थत्वाद्दोषो न भविष्यतीत्याशयः ॥ १२ ॥
