सुमित्राऽवेक्ष्य वै भीता कथं मे विश्वसिष्यति ।
रामस्य च विप्रकारं-विरोधं त्वन्निमित्तं, वनस्य संप्रयाणं च सुमित्रावेक्ष्य रामस्यैवैवंदशत्वे मत्पुत्रस्य का गतिः? इति भीता सती कथं मे वचनं-'त्वं सपुत्रा सुखेन तिष्ठ' इत्यादिवचनं विश्वसिष्यति-न कथमपि ॥ ७९ ॥
कृपणं बत! वैदेही श्रोष्यति द्वयमप्रियम् ॥ ७२ ॥
[१]मां च पञ्चत्वमापन्नं रामं च वनमाश्रितम् ।
श्रोष्यतीति यत् तत् कृपणं-कष्टं बतेति योजना ॥ ७२ ॥
वैदेही बत ! मे[२] प्राणान् शोचन्ती क्षपयिष्यति ॥ ७३ ॥
हीना हिमवतः पार्श्वे किन्नरेणेव किन्नरी ।
तदेव सीताकार्पण्यं प्रदर्श्यते-वैदेहीत्यादि । मे-मम [३]रामविवासनादिव्यापारेणं शोचन्ती प्राणान् क्षपयिष्यति ॥ ७३ ॥
न हि राममहं दृष्ट्वा [४]प्रविशन्तं महावने ॥ ७४ ॥
चिरं जीवितुमाशंसे रुदन्तीं चापि मैथिलीम् ।
सीताया इव ममापि प्राणक्षपणं प्राप्तमित्याह-न हीत्यादि ।
[५]सा नूनं विधवा राज्यं सपुत्रा कारयिष्यसि ॥ ७५ ॥
सा नूनमिति | सा-त्वं ; नूनं-ध्रुवमित्यर्थः ॥ ७५ ॥
