पुटमेतत् सुपुष्टितम्
११ सर्गः]
109
वनं गच्छतु रामोऽद्य द्वितीयेन वरेण च
ततः परमुवाचेदं वरदं काममोहितम् ।
वरौ यौ मे त्वया देव ! तदा दत्तौ महीपते ! ॥ २३ ॥
तौ तावदहमद्यैव वक्ष्यामि शृणु मे वचः ।
तावद्यैव वक्ष्यामि-‘मे-मम दातव्यवराविमौ' इति वक्ष्यामि । तन्मे वरवरणवचः शृणु ॥ २३ ॥
योऽभिषेकसमारंभो राघवस्योपकल्पितः ॥ २४ ॥
अनेनैवाभिषेकेण भरतो मेऽभिषिच्यताम् ।
किन्तदित्यतः-योऽभिषेक इत्यादि । यः कल्पितः अनेनैवेति योजना ॥ २४ ॥
चीरं-वल्कलम् ॥ २७ ॥
एष मे परमः कामो दत्तमेव वरं वृणे ।
अद्य चैव हि पश्येयं प्रयान्तं राघवं वनम् ॥ २८ ॥
दत्तमेव वरं वृण इति । न त्वन्यायेन त्वां निर्बध्नामीदानीम् । न ह्युत्तमर्णेनाधमर्णात् (ऋण) ग्रहणं तस्य तत्काले पीडेत्येतावता न दोष इत्याशयः ॥ २८ ॥
