पुटमेतत् सुपुष्टितम्
102
[अयोध्याकाण्डः
कैकेय्यनुनयः
[१]बलमात्मनि जानन्ती न मां शङ्कितुमर्हसि ॥ ३५ ॥
करिष्यामि तव प्रीतिं सुकृतेनापि ते शपे ।
आत्मनि-मयि बलं-दुष्करस्यापि सम्पादनसामर्थ्यं शङ्कितुं-न सिध्यति ? वा ? इति शङ्कां कर्तुम् ॥ ३५ ॥
तदेव सामर्थ्यं दर्शयति-यावदावर्तत इति । चक्रं-भूचक्रम् ॥ ३६ ॥
वङ्गाङ्गमागधा मत्स्याः समृद्धाः काशिकोसलाः ॥ ३७ ॥
तत्र जातं बहु द्रव्यं धनधान्यमजाविकम् ।
ततो वृणीष्व कैकेयि ! यद्यत्त्वं मनसेच्छसि ॥ ३८ ॥
किमायासेन ते भीरु ! उत्तिष्ठोत्तिष्ठ शोभने ।
तत्त्वं मे ब्रूहि कैकेयि ! यतस्ते भयमागतम् ॥ ३९ ॥
तत्ते व्यपनयिष्यामि नीहारमिव रश्मिवान् ।
तथोक्ता सा समाश्वस्ता वक्तुकामा तदप्रियम् ॥ ४० ॥
परिपीडयितुं भूयो भर्तारमुचक्रमे ॥
इत्यर्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे दशमः सर्गः
