पुटमेतत् सुपुष्टितम्
९ सर्गः]
मेदिनीमधिशिश्ये सा दुःखिता कुपिता भृशम्
वनं गते वा सुचिराय राघवे
समृद्धकामो भरतो भविष्यति ॥ ६३ ॥
निशाम्य-दृष्ट्वा ॥ ६३ ॥
अहं हि नैवास्तरणानि न स्रजो
न चन्दनं नाञ्जनपानभोजनम् ।
न किञ्चिदिच्छामि न चेह जीवितं
न चेदितो गच्छति राघवो वनम् ॥ ६४ ॥
अथैतदुक्त्वा वचनं सुदारुणं
निधाय सर्वाभरणानि भामिनी ।
असंवृतामास्तरणेन मेदिनीं
तदाऽधिशिश्ये पतितेव किन्नरी ॥ ६५ ॥
मेदिनीमधिशिश्य इति । “अधिशीङ्” इत्यादिना कर्मत्वम् ॥
उदीर्णसंरंभतमोवृतानना
तथावमुक्तोत्तममाल्यभूषणा ।
नरेन्द्रपत्नी विमना बभुव सा
तमोवृता द्यौरिव मग्नतारका ॥ ६६ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अयोध्याकाण्डे नवमः सर्गः
उदीर्णः-उत्कटः; संरंभः-कोप एव तमः; तेन वृतं-व्याप्तं आननं यस्याः सा तथा । वर्ष (६६) मानः सर्गः ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां अयोध्याकाण्डे नवमः सर्गः
