रामस्य स्त्रिय इति । तत्पार्श्वपतिता इति शेषः । भरतस्य क्षये-प्रभावक्षये । दासभावापत्ताविति यावत् ॥ १२ ॥
तां दृष्ट्वा [१]परमप्रीता ब्रुवन्तीं मन्थरां ततः ।
रामस्यैव गुणान् देवी कैकेयी प्रशशंस ह ॥ १३ ॥
एवं दुर्युक्तिपुरस्सरं कृतोपजापाऽपि कैकेयी निसर्गपुण्यस्वभावत्वात् न चचालेत्युच्यते-तामित्यादिना । ब्रुवन्तीमिति । तथोपजापं ब्रुवन्तीमित्यर्थः । [२] राम इति शेषः । अत एव देवीति । पुण्यस्वभावेति यावत् ॥ १३ ॥
मन्थरोपजापयुक्तिं प्रतिक्षिपति-धर्मज्ञ इत्यादिभिः । तत इति । यतो धर्मज्ञत्वादिभिः ज्यैष्ठ्यं च तदभिषेकसामग्री तत एवेत्यर्थः ॥ १४ ॥
'भ्रातॄन् भृत्यांश्च दीर्घायुः' [६]पितृवत् पालयिष्यति।
संतप्यसे कथं कुब्जे ! श्रुत्वा रामाभिषेचनम् ॥ १५ ॥
एवं रामाभिषेकस्यैव न्याय्यत्वं स्वसम्मतत्वं च प्रदर्श्य स्वपुत्राद्य-नर्थप्रसक्तिशङ्कामपि परिहरति-भ्रातृनित्यादिना । कथामिति । कस्मात् इत्यर्थः । व्यर्थमेवेति यावत् ॥ १५ ॥
