अथ 'स लोकानाहितामीनां' इत्यादिना 'परममहदु चैरो मिति
प्रापुः' इत्युपदिष्टसाक्षाहूझ सायुज्यलक्षणपरमापवर्गपटले उपदिष्टम् ।
आहितामीनां लोकाः 'कर्मणा पितृलोकः' इति श्रुताः चन्द्रमण्डल-
यात्राः । ऋषयः उपासकाः तेषां लोकाः 'विद्यया देवलोकः '
इति श्रुताः सौरमण्डलयात्राः । देवा:- भगवदिन्द्रियदेवाः त्रय-
स्त्रिंशत् आजानदेवाः सपत्नीक पञ्चब्रह्मविष्णुरुद्रविष्णुरूपाः तेषां लोकाः
ब्रह्माः ध्रुवयात्राः | तान् सर्वांश्च व्यतिक्रम्य ब्रह्मलोकं— श्रीमदादिगुरु-
तुरीयब्रह्मलोकं व्यरोहत-अ / रूढवान् ॥ ४१ ॥
स पुण्यकर्मभवने द्विजर्षभः
[१]पितामहं सानुचरं ददर्श ह ।
पितामहश्चापि समक्ष्य तं द्विज
ननन्द सुस्वागतमित्युवाच ह ॥ ४२ ॥
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अरण्यकाण्डे पञ्चमः सर्गः
पुण्यं - शुभं - जगत्पञ्चकृत्य प्रवर्तनरूपं कर्म यस्य स तथा, तस्य
भवनं प्रागुक्त ब्रह्मलोकः । त्रिब्रह्मणः पितरः, तेषां पितृत्वात
पितामहः -- श्रीमदा दिगुरुः । सानुचरं— अनुचंगः समहेशाः त्रय-
स्त्रिंशत् कोटिदेवाः । ददर्शति । 'मुक्तोपसृप्यत्वात्' इति सूत्रात्
'परात्परं पुरिशयं पुरुषमीक्षते' इति तद्विषयवाक्यतश्च मुक्तानुग्रहाय
गृहीतमातृकामयदिव्यमञ्जलविग्रहत्वात् । स्व गतं - स्वस्य परात्परस्य
- ↑ पितामहं-- ब्रह्मादिक्षयसमष्टिरूपम्-ति. पितामहशब्दोऽपि सविग्रहपरमात्म-
परः गॉ।
