इत्युक्तः परुषं वाक्यं सीतया रोमहर्षणम् ।
अब्रवील्लक्ष्मणः सतां प्राञ्जलिर्विजितेन्द्रियः [१] ॥ २७ ॥
उत्तरं नोत्सहे वक्तुं दैवतं भवती मम ।
वाक्यमप्रतिरूपं तु न चित्रं स्त्रीषु, मैथिलि ! ॥ २८ ॥
अप्रतिरूपम् । अत्यन्तानुचितमित्यर्थः ॥ २८ ॥
स्वभावस्त्वेष नारीणां एवं लोकेषु दृश्यते ।
विमुक्तधर्माश्चपलाः तीक्ष्णाः भेदकराः स्त्रियः ॥ २९ ॥
भेदकराः इति । सुतात् पितृमात्र/देरिति शेषः ॥ २९ ॥
न सहे हीदृशं वाक्यं वैदेहि, जनकात्मजे !
श्रोत्रयोरुभयोर्मेऽद्य तप्तनाराचसंनिभम् ।। ३० ।।
उपशृण्वन्तु मे सर्वे साक्षिभृताः वनेचराः ।
न्यायवादी [२]यथाऽन्यायमुक्तोऽहं परुषं त्वया । ३१ ॥
वनेचराः इति । देवा इति शेषः । तमुपशृण्वन्त्विति योजना ॥ ३१ ॥
धिगिति । यस्मात् मामपि एवं वाचामगोचरदुर्भाववन्तं विशङ्कसे, तत एव दोषात् अद्य विनश्यन्ती - विनशिष्यन्ती आसन्नानथ त्वां धिक् । अतः परं "स्त्रीत्वात् दुष्टस्वभावेन गुरुवाक्ये व्यवस्थितम् । गमिष्ये यत्र काकुत्स्थः" इति पाङ्कः ।
