एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
298
[अरण्यकाण्ड :
चतुश्चत्वारिंशः सर्गः
[मायामृगवधः]
तथा तु तं समादिश्य भ्रातरं रघुनन्दनः ।
[१]बबन्धासिं महातेजा: जाम्बूनदमयत्सरुम् ॥ १ ॥
अथ मायामृगानुगतरामेण तद्वषः । तथेति । खड्गमुष्टिः ॥ १ ॥
त्रिविनतं – [४] मध्ये त्रिस्थले विनतं त्रिविनलं, तादृशं चापं शा आदायेत्यर्थः । एतस्य ग्रहस्त्वल्प कार्यत्वात् । तदभिप्रायेणोक्तं – आत्मविभूषणमिति | आत्मालङ्कारभूतमित्यर्थः । कलापौ द्वाविति । द्वे तूणीरे इत्यर्थः ॥ २ ॥
तं [५] वन्यरराजो राजेन्द्रं आपतन्तं निरीक्ष्य वै ।
बभ्रुवान्तर्हितस्त्रासात् पुनः सन्दर्शनेऽभवत् ॥ ३ ॥
बद्धासिर्धनुरादाय प्रदुद्राव यतो मृगः ।
तं वन्यराज इति पाङ्कः । वन्याः- मृगाः तेषां राजा श्रेष्ठः, विचित्रमृगत्वात् । संदर्शने - दृष्टिविषय इत्यर्थः ॥ ३ ॥
रूपेण – स्वरूपेण । अग्रे द्योतमानमिव च स्थितम् ॥ ४ ॥
|
