एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
154
[अरण्यकाण्ड:
खरसन्धुक्षणम्
ये च मे पदवी प्राप्ताः त एते राक्षसाः भूमौ स्थितेन पदातिना रामेण निहताः ॥ १३ ॥
रामेण यदि ते शक्तिरिति । योद्धुमिति शेषः ॥ १४ ॥
यदि रामं [६] ममामित्रं न त्वमद्य वधिष्यसि ॥ १५ ॥
तव चैवाग्रतः प्राणान् त्यक्ष्यामि || निरपत्रपा |
निरपत्रपेति । छिन्ननासिकत्वादित्याशयः ॥ १५ ॥
- ↑ एतेन-खर: तेषां रक्षसां क्षणेनैव वधं श्रुत्वा भयविह्वलोऽभूदिति सूच्यते । अत
एव शूर्पणखा खरं परुषाक्षरं वदति । अनन्तरसर्गारंभे च ' एवमाधर्षितः ' इत्यप्य-
वलोकनीयम् । अथ वा क्रोधमूर्छितः खर: क्षणं तूष्णीमास । शूर्पणखा तु तं त्रस्तं
जानन्ती उद्वेजयामासेति वा ज्ञेयम् | - ↑ इति मृताः सन्तो भूमौ पतिता इत्यर्थकं भयसंरंभमूलकं वचनं वा अनुपदमेव हि " तान् दृष्ट्वा पतितान् भूमौ इत्युक्तम् ।
- ↑ अनुक्रोश: - दया ।
- ↑ रामे वा-ङ
- ↑ शक्तिरिति । तुल्येति शेषः - गो. || निरपत्रपा-वैरानिर्यातनात् ।
- ↑ अमित्रर्ध--ज.
- ↑ मनुशोचामि-ड.
- ↑ सचापस्य-ड.
