मृत्युं निगृह्य शरण्या कृता-शरणं- आवासः, तद्योग्या संपादि- तेत्यर्थः ॥ ५४ ॥
इहैकदा किल क्रूरः वातापिरपि चेल्वलः ।
भ्रातरौ सहितावास्तां ब्राह्मणौ महासुरौ ।। ५५ ।।
कोऽसौ मृत्युः अगस्त्येन निगृहीतो लोकानुग्रहायेत्यतः सा आख्यायिकोच्यते-इहेत्यादि । वने इत्यर्थः । एकदेति कस्मिंश्चित् पूर्वस्मिन् काले इत्यर्थः । ब्राह्मणघ्नौ इति । 'अमनुष्य कर्तृके चेति' ठक् ॥ ५५ ॥
धारयन् ब्राह्मणं रूपं इल्वल: संस्कृतं वदन् ।
आमन्त्रयति विप्रान् स्म [३] श्राद्धमुद्दिश्य निर्घृणः ॥ ५६ ।।
रूपं - वेषं, ब्राह्मणमिव - ब्राह्मण रूपमिव घारयन्- परिगृह्णन् । संस्कृतं वदनू, ब्रह्मगवदिति शेषः । उभयं विश्वासार्थम् ॥ ५६ ॥
भ्रातरं संस्कृतं [४] कृत्वा ततस्तं मेषरूपिणम् ।
तान् द्विजान् भोजयामास श्राद्धदृष्टेन कर्मणा ॥ ५७ ॥
संस्कृतं श्राद्धोचितपाकसंस्कार संस्कृतं कृत्वेत्यर्थः ॥ ५७ ॥
ततो भुक्तवतां तेषां विप्राणामिल्वलोऽब्रवीत् ।
वातापे ! निष्क्रमस्खेति खरेण महता वदन् । ५८ ।।
