|
हरतस्त्रिदशेज्यचातुरीं |
दान्पपाठ किंचाधिकाव्यमरंस्त काव्ये तु क्रीडां कृतवानपिच कर्कशेऽतिकठिनेऽपि त
कैनये येऽधिकास्तानतिक्रान्तवान् ॥ ६ ॥ ['आहृतेति । आहृत भागमशाब्दिताखि
लतश्रग्रन्थान्प्राति शासुमुद्युक्तायां गौर्या सत्यां शिवेन तेभ्यः सकाशादाकृष्य कक्षपुट्यां
निवेशितत्वात्कक्षपुटीति नाम्रा प्रसिद्धम्तत्रविशेषः स पृर्वः प्रथमो येषां ते च त भागमा
मत्रशास्त्रग्रन्थास्तानित्यर्थः । तथा अभधीति अधिकं काव्यं येन तत्तथा रसालंकारा
दिसाहित्यशास्त्रमित्यर्थः । एवं चाथ स काव्येति द्वितीयश्लोकोत्तरार्धगतकाव्यपदेन
सहास्य न पौनरुक्त्यम् । अरंस्त ज्ञातवानित्यर्थः ] ॥ ६ ॥
नैजायाः स्वकीयाया वाचो वैभवेनोत्सारिता दूरीकृता वादिनो यैस्ते बुधाः पण्डि
ता वादजल्पवितण्डौख्यासु कथासु प्रभवः समर्था अपि देवानां पूज्यस्य गुरोर्वाचस्पते
श्रधातुरीं हरतस्तस्य शिवगुरोः कुमारस्य संमुखे वतुं प्रभवो न बभूवुरित्यर्थः ॥ ७ ॥
किंच सपधीशस्य शेषस्य कथाया अप्यवधीरिणीं तिरस्करिणीमनुज्य क्रमेणोचा
रणस्य परिपाटीं श्रुत्वा वादिनो मुहुमऽहं प्रापुर्यत: प्रतिवचनस्य व्याहृतौ ममा
दवन्तः ॥ ८ ॥ [ अमुकेति । वादिनो यावद्वेदवादिनः । अमुकस्य पूर्वप्रकृतस्य
श्रीशंकराचार्यस्य क्रमिका कथा क्रमादागतैतादृशी योक्तिवाक्यव्यक्तिस्तस्या या धो
रणी संघातविशेषस्तामित्यर्थः ] ॥ ८ ॥
किच मरूयातेन बुद्धिमता तेन श्रीशंकरेण कानि कुमतानि नोन्मथितान्यपितु स
|
मूले पपाठाऽऽहृतीत्यत्र ‘पपाठाऽऽहृति' पाठानुरोधेनेदम् । |
१ क.पण्डासु ।
