|
केचिद्धनं निदधते भुवि नोपभोगं |
न्ति खलु प्रसिद्धं यतो लौकिकवितानां चोरादिभ्यो भयमतो बालिशस्य विद्याहीन
स्य मूर्खस्य सुखसंज्ञको गुणः कदाऽपि नास्ति ॥ ३८ ॥
किंच केचिलोभवशवर्तिनो धनं भूमौ स्थापयन्ति न तूपभोगं कुर्वन्ति केचित्तु भूमौ
स्थापितं धनं भोगेच्छाकाले नैव लभन्ते किंचान्येन गोपितमथान्यजना इरन्ति तद्धनं
नद्याः परिसरे तीरे गोपितं चेत्तर्हि जलमेव हर्तृ । तथाचानेकदुःखसंमिश्रबाह्यविक्तव
तापेक्षया विद्याधनवत्त्वमेव श्रेष्ठमिति भावः ॥ ३९ ॥
किंच सर्वात्मना सर्वपकारेण दुहितरो गृहे नैव स्थापनीयाः। विपक्षे दोषमाह । ता
दुहितरो विवाहात्पूर्वं स्वस्मादुद्रतं रजः पश्येयुश्चेत्तदा दुःखेषु घोरनरकेषु स्वपितरौ
पातयन्तीति धर्मशास्त्रम् । तथाचोक्तम् ।
|
‘पितृगृहे तु या कन्या रजः पश्येदसंकृता । |
मा भूदयं मया सह तव कलहः कुमारीं पृच्छाव सा मम सुता यं वदति स तस्या
वरो भविष्यत्येवं संकेतं विधाय पितरावस्मात्स्थानाकुमार्याः समीपमीयतुर्जग्मतुर्गदितं
कथितमिष्टकार्य याभ्यां तौ ।। ४१ । [ समयं प्रतिज्ञाम् ।
|
'समयः शपथाचारसिद्धान्तेषु तथाऽधिपे । |
१ ग. घ. "यं तव मया क। क. "यंक'।१ ख. 'पितुर्गुहे ।
