|
इत्युक्त्वोपरतान्देवानुवाच गिरिजाप्रियः । |
मानुष्यमवलम्ब्य मनुष्यभावमाश्रित्य वो युष्माकं मनोरथं वाञ्छां ॥४०॥
किं कुर्वन्नित्यपेक्षायामाह । दुष्टाचारविनाशायेति । ब्रह्ममतिपादकानां सूत्राणां ता
त्पर्यार्थस्य विशेषेण निर्णयो येन तत् ।
|
अल्पाक्षरमसंदिग्धं सारवाद्विश्वतोमुखम् । |
इति सूत्रभाष्यलक्षणश्लोकः द्रष्टव्यौ ॥ ४१ ॥
मोहनमज्ञानं पछतिरुपादानं यस्य तच तद्वैतमेव ध्वान्तं गाढं तमस्तस्य निरसने
मध्याह्नसूयैश्चतुर्भिश्चतुरैः कुशलैः शिष्यैः सहितश्चतुर्भिर्भुजैर्हरिवत् ॥ ४२ ॥ [ च
तुरैः शास्त्राद्यखिलव्यवहारकुशलैः ] ॥ ४२ ॥
यतीन्द्रो नाम्रा शंकरो महीतले भविष्यामि तथा भवन्तोऽपि मानुषीं तनुमाश्रि
ताः सर्वे स्वर्गवासिनो देवास्तं यतीन्द्रं शंकरं मामनुपरिष्यन्ति तदा भवतां मनोरथः
पूर्णः स्याद्भविष्यति न संशयोऽस्मिन्नर्थे संशयो न कर्तव्य इत्यर्थः ।। ४३ [ यतीन्द्र
परमहंसपरिव्राजकाचार्यः ] ।। ४३ ।। ४४ ।।
ततो-यदृत्तं तदाह । बुवन्निति । एवमनेन प्रकारेण दिविषदो देवान्प्रति बुव
न्सोऽन्यदुर्लभान्कटाक्षान्कुमारे स्वामिकार्तिके निदधे यथा सूर्यः पङ्कजे किरणान्स्थापय
ति तद्वदित्यर्थः ॥ ४५ ॥
