पूर्वेण कर्मणाभ्यर्चितं सम्यक् प्राप्यते । विभवार्चनाद्व्यूह प्राप्य व्यूहार्चनात् पर ब्रह्म वासुदेवाख्य सूक्ष्मं प्राप्यत इति वदन्ति' इति । अतश्चतुर्णामप्यपवर्गे तात्पर्यम् । फलान्तरसाधनवचनस्यान्यार्थत्व स्वयमेवोक्तम्[१] –’प्रत्ययार्थे च मोक्षस्य सिद्धय सप्रकीर्तिता ।’ इति । एवं चतुर्णामपि मोक्षप्रदत्वे हि[२] त्रय्यन्तसारोपबृंहणरूपत्वमपि समञ्जसं भवति ।
पाद्मे चर्यापादे चतुर्णामेतेषा परस्परविभाग, सिद्धान्तसङ्करे तन्त्र-
सिद्धान्तसङ्करे तन्त्रसङ्करे च पाद्मवचन विचार ।
सङ्करे च दोष [३] प्रपञ्चित -
|
’तच्चतुर्धा स्थितं शास्रम् ऋगादिवदनेकधा । |
अत्र आगम-मन्त्रसिद्धान्तयो पौष्करोक्तक्रमाद्युत्क्रमेणोपादानं सिद्धिमोक्षप्रदमन्त्रसिद्धान्तप्राशस्त्ये तात्पर्यात् । अत्रापि हेि आगमसिद्धान्तस्य केवलमोक्षप्रदत्वलक्षणोऽतिशय[४] ’कर्मणामपि सन्यास कथ्यते यत्र चागमे ” इति प्रदर्शित एव । अत्र काम्यकर्मणा स्वरूपत संन्यास ,
स्ववर्णाश्रमादिनियताना[५] भगवद्भीताष्टादशाध्यायनिर्णीतप्रकारेण सात्त्विकत्याग । स्वशाखागृह्योक्तमर्यादया च सर्वत्र नित्यनैमित्तिकादिपरिग्रह ।
