५८ शब्दापशन्दविवेके
१०३. देवदत्तो नाम' विदुषामनुरागी नित्यं च वृद्धोपसेवीति प्रशस्यते
लोकेन।
१०४. संस्कृतशब्दव्यवहारो हिन्दुजात्यै न सुपरिहरः ।
१०५. शास्त्रविस्तरो महति परिमारणे यथा स्यात्तथा यतितव्यं सुधीभिः ।
१०६. य: पुराणकथाभिरपरिचितः स वेदार्थं कथमुपबृंहयेत् ।
१०७. को नाम प्रतिनिविष्टजनचित्तमाराधयेत् ? केवलं परमेश्वरः
सुमतये सम्प्रार्थनीयः।
१०८. अथ ब्राह्मणैः स्वस्ति वाचयति ।
१०६. यवनेभ्यः स्वमतान्धेभ्यः को नाम संभावयेत् परमतमर्षणम् ?
११०. आर्याः परमेश्वरं प्रत्यहरहः प्रार्थयन्ते शं नो भवतु द्विपदे श
चतुष्पद इति ।
१०३. विद्वत्स्वनुरागीति सप्तम्येव साध्वी।
१०४. भावकर्मणोरेव खलाः प्रत्यया भवन्तीति कर्तर्यनुक्ते हिन्दुजात्या
इत्येव साधु । कृद्योगलक्षणा षष्ठी तु न लोकाव्ययेत्यादिना
निषिद्धा।
१०५. महता परिमाणेनेति प्रकृत्यादित्वात्तृतीया युक्ता।
१०६. अस्थानेऽपरिचितशब्दप्रयोगः । अपरिचितो ह्यविदितो भवति ।
कर्मण्यत्र क्तः । इष्यते तु कर्तरि प्रत्ययः । तेन यः पुराणकथानां
परिचेता परिचायकः) नेति वक्तव्यम् । पुराणकथासु परिचय-
वान्नेति वा वाच्यम् ।
१०७. परमेश्वरः सुमतिं प्रार्थनीय इत्येवं वक्तव्यम् । गौणे कर्मणि
दुह्यादेरिति वचनात्प्रधानं कर्मानुक्तमिति सुमतिशब्दे द्वितीया
साध्वी । चतुर्थी तु नितान्तं दुरुपपादा ।
१०८. वाचयतिः शब्दकर्मा । स्वस्तिशब्द: कर्म । स्वस्तीत्यव्ययम् ।
तेन ब्राह्मणानिति द्वितीयैव साध्वी ।
१०६. यवनेष्वित्यादि वक्तव्यम् ।
११०. परमेश्वरं प्रतीत्यत्र प्रतिशब्दस्त्याज्यः । परमेश्वरो हि प्रार्थयतेः
कर्म ।१. नामेति प्राकाश्येऽभ्युपगमे वाऽव्ययम् । अयमर्थो लोकस्य प्रकाशः (विदितः)
तेनाभ्युपगतो वा।
